Press

Weronika Nowak

Pod względem osobliwych walorów brzmieniowych bardziej jednak wyróżniała się kompozycja Moments na klarnet, puzon, perkusję i wiolonczelę Jenn Kirby (2013). Z punktualistycznej faktury pierwszych taktów utworu stopniowo wyłaniają się poszczególne motywy, w miarę jego rozwoju nabierające pewnej taneczności, lekkości muzyki rozrywkowej, którą niespodziewanie przerywa brutalna, rytmiczna marszowość. Jednak w mgnieniu oka i ona znika za sprawą uderzenia w trójkąt (klarnecista podchodzi specjalnie w tym celu do instrumentu)– chyba najdłużej zostającego w pamięci „momentu” utworu.

Twórcy postawili przed wykonawcami duże wymagania, zwłaszcza Ed Bennett w kompozycji My Broken Machinesna 3 instrumenty [flet, skrzypce i puzon], fortepian i perkusję (2004), wymagającej od muzyków (szczególnie pianisty i perkusistki) dużej precyzji i synchronizacji w realizowaniu karkołomnie trudnych repetycji motywów, z czym muzycy Sepia Ensemble poradzili sobie bez zarzutu, po raz kolejny udowadniając znakomity poziom artystyczny. I choć początek bywa trudny, pierwsze monograficzne spotkanie z muzyką irlandzką zakończyło się pełnym sukcesem. Pozostaje tylko oczekiwać, dokąd muzycy Sepii zaprowadzą nas następnym razem.

Jan Topolski

„Randspiel” Helmuta Zapfa na perkusję i elektronikę (…) szczególnie uwagę mą zwrócił ten przedostatni, iście psychotyczny utwór w brawurowym wykonaniu Aleksandry Dzwonkowskiej.

Dorota Szwarcman

Jakże było przyjemnie znów posłuchać barwnej, dynamicznej klasyki: (…) Fantasmagorii Kazimierza Serockiego, Wariantów Krystyny Moszumańskiej-Nazar czy (…) Stare, ale jare.